David Ehrenfeld and conservation biology
nr katalogowy: 148195
10.15199/2.2024.4.1
Streszczenie
David Ehrenfeld to jeden z biologów, który nie ogranicza się do badań przyrodniczych, ale wiele uwagi poświęca trosce o przyrodę, starając się przekonać decydentów, naukowców, obywateli do zmiany kursu i zdecydowanie większej aktywności w jej ochronie. Uważany jest za jednego z prekursorów XX-wiecznej biologii konserwatorskiej. W książkach wiele uwagi poświęca technologii, która niezależnie od korzyści, jakie niesie ze sobą, jest przyczyną wielu szkód. Ehrenfeld nawołuje do uznania równości biocentrycznej, sformułował zasadę Noego, dotyczącą zachowania każdej istniejącej formy życia dla niej samej. W najbardziej znanej książce “The Arrogance of Humanism”, pisze o ludzkości, która jest w marszu, a tymczasem Ziemia pozostawiona jest sama sobie.
Abstract
David Ehrenfeld is one of the biologists who does not limit himself to nature research, but devotes a lot of attention to caring for nature, trying to convince decision-makers, scientists, and citizens to change course and be much more active in nature conservation. He is considered one of the forerunners of 20th century conservation biology. The books devote a lot of attention to technology, which, regardless of the benefits it brings, is the cause of much harm. Ehrenfeld calls for the recognition of biocentric equality, formulating the Noah’s principle of preserving every existing form of life for its own sake. In his most famous book, “The Arrogance of Humanism”, he writes about humanity being on the march while the Earth itself is left behind.
Słowa kluczowe / Keywords
Bibliografia
[1] Ehrenfeld D. 1972. Conserving Life on Earth. New York, Oxford University Press.
[2] Ehrenfeld D. 1978. Arrogance of Humanism. New York, Oxford University Press.
[3] Ehrenfeld D. 1988. Why Put a Value on Biodiversity? W: Wilson E. O. (ed.) Biodiversity. National Academy Press, Washington, DC.
[4] Ehrenfeld D. 2002. Swimming Lessons: Keeping Afloat in the Age of Technology. Oxford University Press Inc.
[5] Ehrenfeld D. 2009. Becoming Good Ancestors: How We Balance Nature, Community, and Technology. New York, Oxford University Press.
[6] Ehrenfeld D. 2012. When risk assessment is risky predicting the effects of technology. W: Butler T., Lerch D., Wuerthner G. (eds). The Energy Reader: Overdevelopment and the Delusion of Endless Growth. Healdsburg CA, Watershed Media.
[7] Gola B. 2018. Etyka środowiskowa w edukacji ekologicznej. Kraków, Oficyna Wydawnicza Impuls.
[8] Nawrocki R. 2019. Ekologia głęboka a edukacja. W poszukiwaniu nowego paradygmatu. Parezja Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN 11(1):30-42. DOI:10.15290/parezja.2019.11.03
[9] Primack R. B. 1993. Essential of conservation biology. Sinauer Associates, Inc. Sounderland, Massachusetts.
[10] Ripple W. J., Wolf Ch., Galetti M., Newsome T. M., Alamgir M., Crist E., Mahmoud M. I., Laurance W. F. 2017. World Scientists’ Warning to Humanity: A Second Notice. Bioscience 67(12): 1026-1028. doi:10.1093/biosci/bix125